Երկիրը Արևային համակարգի միակ մոլորակն է որն ունի մթնոլորտ որը կարող է պահպանել կյանքը: Գազերի շերտը ոչ միայն պարունակում է օդը որը մենք շնչում ենք, այլև պաշտպանում է մեզ արևից բխող ջերմության և ճառագայթման պայթյուններից: Այն ցերեկով տաքացնում է մոլորակը, իսկ գիշերը ՝ հովացնում: Երկրի մթնոլորտը մոտ 300 մղոն հաստություն ունի, բայց դրա մեծ մասը մակերեսից 10 մղոնի սահմաններում է:
Երկրի մթնոլորտը բաժանված է հինգ հիմնական շերտերի. Մթնոլորտը այնքան է նոսրանում յուրաքանչյուր բարձրագույն շերտում, մինչև գազերը տարածվում են տարածության մեջ:
Տրոպոսֆերան – երկրի մակերեսին ամենամոտ գտնվող շերտն է: Օդը գետնի մոտ ավելի տաք է և ինչքան բարձրանում է այդքան սառում է: Մթնոլորտում առկա ջրի գրեթե բոլոր գոլորշիներն ու փոշին այս շերտում են, և այդ պատճառով այստեղ ամպեր են հայտնաբերվում:
Ստրատոսֆերան – երկրորդ շերտ: Օզոնը այստեղ առատ է և այն տաքացնում է մթնոլորտը, միևնույն ժամանակ կլանում է արևի վնասակար ճառագայթումը: Օդը այստեղ շատ չոր է, և այստեղ այն հազար անգամ ավելի նիհար է, քան ծովի մակարդակում:
Մերձոսֆերան: Մերձոսֆերայի գագաթը, որը կոչվում է մեզոպաուզա, Երկրի մթնոլորտի ամենացուրտ մասն է։ Ջերմաստիճանը միջինում կազմում է – 90 ցելսիուս։
Ջերմոլորտը – համարվում է Երկրի մթնոլորտի մի մասը, բայց օդի խտությունն այնքան ցածր է, որ այս շերտի մեծ մասն այն է, ինչը սովորաբար համարվում է արտաքին տարածություն:
Էկզոսֆերան – ամենաբարձր շերտը, չափազանց բարակ է և այնտեղ է, որտեղ մթնոլորտը միաձուլվում է արտաքին տարածության հետ: Այն բաղկացած է ջրածնի և հելիումի շատ լայնորեն ցրված մասնիկներից: