<<Այինկա>>
Այինկա-ն մի տխուր սիրո պատմություն է: Այինկան ծխախոտ էր, որը մարդիկ անօրինական ձևով էին վաճառում: Այդ գործով զբաղվում էր Հակուբուսը և իր եղբայր, Սահակը, ոստիկան էր: Պերճուհին սիրահարված էր Սահակին: Պերճուհու ընտանիքը նրան ստիպում էր, որ նշանվի Հակուբուսի հետ: Բայց Պերճուհին թաքուն հանդիպում էր Սահակի հետ: Սահակին փոխհրաձգության ժամանակ սպանում են և նրա մահվանից հետո, Պերճուհին նշանը ետ է տալիս և սկսում է սև հագնվել:
<<Զաբուղոն>>
Զաբուղոն երիտասարդ գող էր: Գողանում էր այն ինչ իրեն պետք էր։ Նա սիրահարված էր Վասիլիկին: Շուտով նրանք նշանվում են: Մի օր գողության ժամանակ նրան տեսնում են, քանի որ նրան մատնել էր Վասիլիկը և նա բանտարկվում է յոթ տարով: Փախուստի փորձեր է ձեռնարկում, բայց բռնվում է: Երրորդ տարում նրան հաջողվում է փախչել։ Նա գնում է Վասիլիկի տուն: Սակայն տեսնում է նրան ուրիշի հետ: Նա որոշում է վրեժ լուծել: Որոշում է սպանել երկուսին, բայց հետո մտքափողվում է: Արշալույսին վերադառնում է բանտ։
<<Ճիտին պարտքը>>
Պատմվածքի հերոսը՝ Հուսեփ աղան նախկին վաճառական էր, ապա՝ խանութպան: Հուսեփ աղան երկու աղջիկ ուներ: Հուսեփ աղաի կինը մահացել էր: Հուսեփ աղան մի պայուսակ ուներ էր, որ միշտ ուսին էր: Սակայն Հուսեփ աղան սնկանում է: Աղջիկները, չիմանալով աղայի սնկաության մասին, անընդհատ պահանջներ էին ներկայացնում նրան: Հուսեփ աղան, չդիմանալով կյանքի դժվարություններին, հույսը կորցնելով, ինքնասպան է լինում։ Իմ կարծիքով ինքնասպան լինելը շատ սխալ որոշում է: Յուրաքանչյուր իրավիճակից կա ելք, պարզապես այն փնտրել է պետք։ Դժվարությունները մեր կյանքի մի մասն են, որը պետք է հաղթահարել:
<<Այրին>>
Մարտիրոսը ամուսնանալուց հետո թողում է իր կնոջը՝ Զարդարին, և գնում Պոլիս աշխատելու իր հորեղբոր փողարեն: Նա այնտեղ նորից է ամուսնանում մի աղախնի հետ: Զարդարը համոզված էր, որ ամուսինը այլևս չի գալու, բայց ամեն երեկո նա գնում էր, կանգնում այն արտի եզրին, որտեղ վերջին անգամ տեսել էր Մարտիրոսին: Չնայած դրան, որ Մարտիրոսը դավաճանել էր Զարդարը միևնույն է իր ուսերի վրա էր վերձրել ընտանիքի հոգսը: Մարտիրոսը չէր մահացել, բայց նրա ընտանիքը իրեն մահացած էր համարում: Կինը հավատարիմ էր:
Անահիտ ㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤ ㅤԱվետիսյանիㅤㅤㅤ ㅤㅤㅤ Բլոգ ㅤㅤ ㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤ 